Η ζωή και το έργο του Θεανθρώπου απασχόλησε κατά καιρούς τις τέχνες. Ο κινηματογράφος και η τηλεόραση δε θα μπορούσαν να μη συμμετέχουν στο γαϊτανάκι ερωτηματικών, κρίσεων και επικρίσεων.

Οι ορθόδοξες σε παραπάνω από μία διάσταση κινηματογραφικές και τηλεοπτικές μεταφορές του έργου του Θεανθρώπου, στιγμάτισαν με πολλούς τρόπους δημιουργούς και θεατές.

Στην τηλεοπτική μεταφορά του έργου του Καζατζάκη, «Ο Χριστός Ξανασταυρώνεται», ο ηθοποιός Αλέξης Γκόλφης στιγματίστηκε σε τέτοιο βαθμό, που η πολλά υποσχόμενη καριέρα του καταστράφηκε αφού δεν τον ζητούσε κανένας παραγωγός για τις ταινίες του. Ο θάνατος τον βρήκε μόνο και ξεχασμένο...

Στο «Κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο», του Πιερ Πάολο Παζολίνι, ο Ιταλός, φοιτητής τότε, Ενρίκε Ερασότι, βρέθηκε σε παρόμοια θέση.
Ο Βρετανός Ρόμπερτ Πάουερ, που ταυτίστηκε με το ρόλο του Ιησού, όσο κανένας άλλος, στην υπερπαραγωγή του Φράνκο Τζεφιρέλι «Ο Ιησούς Από Τη Ναζαρέτ», ενσάρκωσε τόσο άψογα το ρόλο αυτό, που οι προτάσεις που ακολούθησαν ήταν εστιασμένες σε ανάλογους χαρακτήρες. Σύντομα, έχασε τα λογικά του και απομονώθηκε.

Στην τολμηρή και πρωτοποριακή απόδοση της ιστορίας του Ιησού σε μουσική του ¶ντριου Λόιντ Βέμπερ, τον «Ιησού Χριστό, Υπέρλαμπρο ¶στρο», ενσάρκωσε ο εκκολαπτόμενος τότε τραγουδιστής, Τεντ Νίλυ. Όμως, στη συνέχεια έχασε τον έλεγχο και άρχισε να ενσωματώνει το ρόλο του Θεανθρώπου ακόμα και στην καθημερινότητά του, ερμηνεύοντας πράξεις από τη ζωή του Θεανθρώπου, μέσα από κηρύγματα και μέσα από μουσικές συναυλίες. Η ταινία και η μουσική παράσταση ακόμα και σήμερα προκαλούν πολλές και ποικίλες αντιδράσεις, όπου και αν προβάλλονται.

Αλλά την πιο τυραννημένη πορεία είχε ο Γουίλιαμ Νταφόε, που θεωρήθηκε υπερβολικός στην ερμηνεία του, υποδυόμενος το Χριστό στον «Τελευταίο Πειρασμό», σε σκηνοθεσία Μάρτιν Σκορτσέζε. Οι προβολές της ταινίας ματαιώθηκαν σε πολλές χώρες, μεταξύ αυτών και στην Ελλάδα, μετά από εκρήξεις φανατικών Χριστιανών. Κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων, ο πρωταγωνιστής τυφλώθηκε από αλλεργία για λίγες μέρες, από το ένα μάτι.

Ο Τζέιμς Καβίζελ που το 2004 ενσάρκωσε τον Ιησού στα «Πάθη του Ιησού», σε σκηνοθεσία Μελ Γκίπσον, έπαθε εξάρθρωση από τον έναν ώμο καθώς κουβαλούσε το Σταυρό στα γυρίσματα, ενώ στη σκηνή του μαστιγώματος τον μαστίγωσε ο ηθοποιός, κατά λάθος, με περισσότερη δύναμη, με αποτέλεσμα να του μείνει το σημάδι στην πλάτη. Στη συνέχεια, ασπάστηκε μια αίρεση Χριστοκεντρική, που τον οδήγησε σε σταδιακή αποχώρηση από το χώρο του θεάματος. Η ταινία προκάλεσε αρκετές αντιδράσεις, δίνοντας βάθρο έκφρασης στις γνωστές για την καυστική ματιά τους τηλεοπτικές σειρές, που απροκάλυπτα έκριναν καυστικά τη σχέση των θεατών με κάθε μορφής φανατισμό.

Στο «Ένας Προφήτης, Μα Τι Προφήτης», που επαναπροβάλλεται στις ελληνικές αίθουσες, οι Μόντυ Πάιθον θέτοντας ένα παράδοξο (ότι τη θέση του Ιησού ασπάστηκε από ατύχημα ο Μπράιαν), δημιούργησαν ένα αμφιλεγόμενο βέβηλο δημιούργημα που δικαιολογημένα κατέχει μια θέση στη λίστα των κλασσικών ταινιών.

Θρύλοι, κατάρες ή σχολιασμός στη φιλοσοφία που συνδέει το φανατισμό με την πίστη; Τα ερωτήματα παραμένουν πολλά και διαιωνίζονται, δικαιώνοντας εν μέρει τη Θέωση που πηγάζει από την πίστη.

Αλέξανδρος Ρωμανός Λιζάρδος

_________________________________________________________________

Έχεις ακούσει;