Οι μέρες πριν τις γιορτές, είναι μία τέλεια ευκαιρία για ζαχαροπλαστικές. Όταν κάνεις γλυκά που απαιτούν φούσκωμα και πάλι φούσκωμα, αναγκάζεσαι να μένεις συνέχεια στο σπίτι και έτσι μπορείς να το συνδυάσεις με εορταστικό καθάρισμα. Επίσης, κατά τη διάρκεια του ψησίματος, το σπίτι μυρίζει πολύ ωραία, εκτός και αν κάψεις το γλυκό που δε μυρίζει και τόσο ευχάριστα. Το πανετόνε, είναι το τέλειο Χριστουγεννιάτικο γλυκό. Η καταγωγή του είναι από το Μιλάνο (πιο σικ πεθαίνεις). Είναι ένα ωραίο ψωμί, όχι και πολύ γλυκό, με βούτυρο, αβγά σταφίδες και άλλα αποξηραμένα φρούτα. Για να το απολαύσεις θα χρειαστείς κάποια υλικά (πουλάνε στην αγορά) και 24 τουλάχιστον ώρες (αυτές δεν ξέρω που θα τις βρεις). Αν σου πετύχει, θα γίνει ένα τεράστιο, ψηλό, στρόγγυλο και πολύ λιμπιστερό θέμα. Θέλει πολύ αγάπη και προσοχή, αλλά όταν το ξεφουρνίσεις θα ενθουσιαστούν τα πλήθη.  Η συνταγή που ακολουθεί, είναι αυτή που χρησιμοποιώ εγώ, και είναι από ένα ένθετο της Ελευθεροτυπίας του 2002.

Θα χρειαστείς τα παρακάτω:

50 γρ μαγιά νωπή

40 γρ χλιαρό νερό

600 γρ σκληρό αλεύρι (πάρε από το καλό)

150 γρ ζάχαρη άχνη

5 αβγά

200 γρ βούτυρο, από το καλό και προς Θεού όχι μαργαρίνη

Ξύσμα από ένα λεμόνι (καλύτερα να είναι βιολογικό, αν δεν είναι να το πλένεις καλά με ζεστό νερό)

400 γρ σταφίδες (ή άλλα αποξηραμένα φρούτα)

1 πρέζα αλάτι

1 κουταλιά της σούπας ηλιέλαιο

Και αφού τα πάρεις όλα αυτά, να τι τα κάνεις:

Διαλύεις τη μαγιά στο χλιαρό νερό, και περιμένεις να αφρίσει λιγάκι(αυτό γίνεται σε κανά πεντάλεπτο). Προσθέτεις λίγο αλεύρι, μέχρι να γίνει ένα ζυμαράκι. Το σκεπάζεις για ένα μισάωρο.
(Σημ. αν δεν καταλάβατε καλά, ναι κάνουμε ένα προζύμι. Ο καλύτερος τρόπος να σου φουσκώσει το προζύμι, είναι να το βάλεις σε ένα μεγάλο τάπερ με καπάκι, να το σκεπάσεις και να περιμένεις. Αν δεν έχεις, βάλτο σε ένα μεγάλο δοχείο, μετά όλο αυτό σε μια μεγάλη σακούλα, και περιμένεις μισή ώρα να φουσκώσει.)
Τα υπόλοιπα υλικά τα παίρνεις και τα ανακατεύεις. Προσθέτεις και το προζύμι. Ζυμώνεις για αρκετή ώρα, μέχρι η ζύμη να γίνει ελαστική και να ξεκολλάει από το σκεύος. (Αν τεμπελιάσεις εδώ χάνεις το παιχνίδι. Θέλω να το κάνεις με μανία. )
Αφήνεις το ζυμάρι σκεπασμένο για 8 ώρες, σε θερμοκρασία δωματίου. (Αυτό πρακτικά σημαίνει δίπλα στο καλοριφέρ)
Μετά το βάζεις σε μία κυλινδρική φόρμα. (Έχει κάτι ωραίες χάρτινες στα μαγαζιά με είδη οικιακής χρήσης, δεν έχει πιο ιδανικές) και περιμένεις άλλες 2 ώρες, να διπλασιαστεί το ζυμάρι ( το είπα, θα φας μια μέρα).

Σημ. Λοιπόν, εδώ έχω να σου πω κάποια νέα. Θα ξεκινήσω από τα άσχημα. Η ζύμη μπορεί να μη φουσκώσει. Για κάποιο λόγο, δεν ξέρω, αλλιώς θα φούσκωναν πάντα. Αν δε φουσκώσει βάλτο και ψήσε το, θα γίνει ένα ωραίο πατημένο πανετόνε, ένα νόστιμο φραντζολάκι. ( Ναι , ναι μου έχει τύχει) Τα καλά νέα είναι ό,τι μπορεί και να φουσκώσει. Καλά άμα φουσκώσει είναι τέλειο, νιώθεις σαν να έχεις καταφέρει και εγώ δεν ξέρω τι (ναι , ναι μου έχει τύχει).
Φουσκώσει δε φουσκώσει, το παίρνεις και το ψήνεις στους 220 βαθμούς για 50 λεπτά. Φυσικά και ταλαιπωρία σου δεν τελειώνει εδώ. Πριν το κόψεις, περιμένεις 12 ώρες, διαφορετικά θα γίνει ψιχουλάκια-ψιχουλάκια.